Dünya genelinde, azalan devlet desteği nedeniyle, müzelerin kaynak bulmak amacıyla, ziyaretçilerine yöneldikleri görülmektedir. Bu doğrultuda yapılan araştırmanın amacı; Ankara’daki müze ziyaretçilerinin profil ve motivasyonlarını anlamak, böylece müzelere olan ziyaretlerinin muntazam aktif katılıma dönüşmesine yardımcı olacak stratejilerin geliştirilebilmesine olanak sağlamaktır. Ankara’nın önde gelen beş müzesinde yapılan çalışmanın sonuçlarına göre, bu müzelerin ziyaretçiler için eğitim konusunda önemli bir role sahip olduğu görülmektedir. Müzelere yapılan ziyaretlerin artması için, gerek içsel gerek reklam ve promosyon gibi dışsal bazı faktörler önem taşımaktadır. Araştırma sonuçları özellikle dışsal faktörlerin, Ankara’da, müzeleri zaman zaman ziyaret eden grup için önemli bir itici güç olabileceğine dikkat çekmektedir.

Museums all over the world appear to be targeting their visitors for resources, thanks to diminishing state support. The purpose of this study is to recognize the profiles and motivations of visitors to museums in Ankara, in order to provide for the development of strategies that will help translate these visits to regular active participation. The results of the study conducted at Ankara’s five principal museums show that these museums play a significant part in education for the visitors. Certain internal and external factors – such as advertising and promotion – are essential to boost museum visits. Study results call attention to external factors in particular, as driving forces for recurrent museum visitors.

Bu çalışmada, çeşitli sivil toplum kuruluşları, üniversiteler, Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği’ne (TMMOB) bağlı meslek odaları ile kamu kurum ve kuruluşları tarafından Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na karşı açılan davalarda uyuşmazlık konusu edilen Ankara Tarihi Kent Merkezi Yenileme Alanı 1/5000 Ölçekli Koruma Amaçlı Nazım İmar Planı ve 1/1000 Ölçekli Koruma Amaçlı Uygulama İmar Planları ile planlanan yörenin tümünün çevre, ulaşım ve trafik gibi ilişkileri; plan bütünlüğü bağlamında kapsamlı bir biçimde ele alınarak, koruma-ıslah planlaması esasları ve kamu yararı açısından değerlendirilmiştir.
Bu bağlamda; Ankara Büyükşehir Belediyesi ve Koruma Kurulu kararıyla onaylanan Ulus Tarihi Kent Merkezi Koruma Amaçlı Nazım ve Uygulama İmar Planı ve Plan Notları; yenileme alanı, sit alanı, koruma alanı, etkileşim ve geçiş alanı ve tarihi ve kültürel taşınmaz
varlıklar gibi hususlar açısından irdelenmiştir.

This is a comprehensive evaluation of the 1: 5000 Ankara Historic City Centre Restoration Site Conservation Master Development Plan and the 1: 1000 Conservation Implementation Plans, which have become a matter of litigation against the Ankara Metropolitan Municipality, filed by various non-governmental organizations, universities, the Union of Chambers of Turkish Architects and Engineers (TMMOB) and public institutions; in terms of the environment, transportation and traffic as regards the entirety of the planned location, and the integrity of the plan, based on conservation-reclamation planning essentials and public interest.
Thus the Ulus Ankara Historic City Centre Restoration Site Conservation Master Development and Implementation Plan and Plan Notes as ratified by the Ankara Metropolitan Municipality and Conservation Board, are examined in this context in terms of restoration site, protected site, conservation site, interaction and transition sites and historic and cultural properties.

Tarihî kent alanları ve yapılar, kentlerin kimliğini oluşturmaları açısından önemlidir. Bu nedenle, tarihî alanlar ile yapılarının korunması ve sürdürülebilirliği o kentin kimliğinin korunmasına ve gelişimine katkı sağlar. Bu anlamda, Cumhuriyet öncesinde küçük
bir yerleşim yeri iken, başkent olduktan sonra hızla gelişmeye başlayan ve günümüzde nüfus bakımından Türkiye’nin ikinci büyük metropolü olan Ankara’da kültürel mirasın korunması da büyük önem taşımaktadır. Çalışmanın amacı, Ankara’nın kentsel kültürel
mirasının bir bölümünü oluşturan Hamamönü’nde yapılan koruma çalışmaları sonucunda yaşanan fiziksel ve toplumsal değişimin ortaya konulmasıdır.

Historic urban spaces and buildings are essential in creating the identity of a city. This is why the conservation and sustainability of historic urban spaces and buildings contribute to the preservation of that city’s identity and development. Thus it is of great importance to conserve the cultural heritage of Ankara, which has grown from a small settlement at the founding of the Republic, into Turkey’s second mostpopulated metropolis since it was designated Capital. The aim of the study is to demonstrate the physical and social change that was the result of the conservation work conducted in Hamamönü, which is a part of Ankara’s urban cultural heritage.

20. yüzyılın ortalarında gelenek olma özelliğini yitiren Beypazarı kına hamamları (gelin hamamı), bugün kültürel belleğimizin bir parçasıdır. Beypazarı’nda yedi gün süren evlilik törenlerinin yapıldığı dönemin bir geleneği olan kına hamamı kültürü, yöre halkının
hafızasında kalanlarla kitabi bir bilgi haline getirilmiş ve Beypazarı’nda 2012 yılında açılan Türkiye’nin ilk ve tek hamam müzesi olan Türk Hamam Müzesi’nin süreli sergilerinden birine dönüştürülmüştür. Bu çalışmada, Beypazarı kına hamamları; Jean Baudrillard’ın
simülasyon, Anthony Giddens’in modernizm hakkında düşündükleri ve Svetlana Boym’un ileri sürdüğü, nostalji kuramları bağlamında kısa bir değerlendirmeye tabi tutularak ele alınmıştır.

Beypazarı henna baths (bridal baths) of a tradition lost since the mid-Twentieth Century, are today a part of our cultural memory. A practice of a time when wedding ceremonies in Beypazarı lasted seven days, the henna bath culture has been made into a book, based on the reminiscences of locals, which has become a permanent exhibit of Turkey’s first-ever bath museum inaugurated in Beypazarı in 2012. This study takes up the Beypazarı henna baths as a brief evaluation of Jean Baudrillard’s thoughts on simulation, Anthony Giddens’ thoughts on modernism, and the theories of nostalgia put forward by Svetlana Boym.

Bu çalışma, Ankara’da yeni kurulan bir okula, 1937 yılında gönderilmiş mektuplara dayanarak gerçekleştirilmiştir. Bu okul yeni nesiller için müzik öğretmeni yetiştirmek amacıyla kurulmuş ancak 1936 yılında temsil şubesinin de eklenmesiyle Devlet Konservatuvarı’nın ilk nüvesini oluşturmuştu. Okulun akademik kadrosu tarafından ihmal edilen ve arşiv kurumlarının ilgilenmediği bu dökümanlar, okulun eski binasının bodrumunda bir tesadüf eseri bulunmuştur. Bunlar akademiye girmek için sınava kabul edilmek isteyen öğrenci adaylarının dilekçelerini içermektedir. Bu mektupları okurken, onların yeksenak hayatlarını değiştirmeye olan isteklerinin yanında yeni kurulmuş Türkiye Cumhuriyeti’nin çağdaş düşüncesinin yankılarını da görürüz. Düşündükleri, yazdıkları ama en önemlisi
kendilerini nasıl tanımladıkları, bize gelişen Türk toplumu hakkında tarihsel bir panaroma vermektedir.

This study is based on letters sent in 1937 to a newly-founded school in Ankara. This school was established with the purpose of producing music teachers for the new generations, but formed the nucleus of the State Conservatory with the addition in 1936 of a drama department. These documents, ignored by the school’s academic staff and overlooked by archive institutions, were found by chance at the basement of the school’s old building. These consist of petitions of student candidates for acceptance to take the exams. Reading these letters we not only feel their desires to change their monotonous lives, but also see the echoes of the contemporary thoughts of the newly-formed Republic of
Turkey. Their thoughts, writings and most importantly their self-definitions present a historical panorama of the developing Turkish Society.

Bu yazıda, 1927-2005 yılları arasında Ankara’da yayımlanmış sinema dergileri ele alınmaktadır. Konu alınan tarihsel süreç içinde yer alan yayın elemanları, eldeki sınırlı sayıda belge ve yayından yola çıkılarak kronolojik bir çizgide ele alınıp sosyo-kültürel bağlantılarıyla
değerlendirilmiştir.

This paper takes up cinema magazines published in Ankara between the years 1927 – 2005. The publishing elements that appeared in the said historic period are studied chronologically, based on the limited number of documentation and publications, and evaluated in sociocultural terms.